اثر کم‌آبیاری بر صفات فیزیولوژیک و زراعی ژنوتیپ‌های لوبیا قرمز(Phaseolus vulgaris L.)

کم‌آبی یکی از عوامل محدود کننده عملکرد لوبیا محسوب می‌شود. به ‌منظور بررسی اثر کم‌آبیاری بر برخی صفات فیزیولوژیک و زراعی ژنوتیپ‌های لوبیا قرمز، آزمایشی طی دو سال زراعی 1384 و 1385 در مزرعه تحقیقاتی بخش تحقیقات سیب‌زمینی، پیاز و حبوبات آبی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج به اجرا گذاشته شد. سه روش آبیاری شامل: آبیاری تمام جوی‌ها، آبیاری یک‌درمیان ثابت جوی‌ها و آبیاری یک‌درمیان تناوبی جوی‌ها به عنوان عامل اصلی و دو رقم لوبیا قرمز اختر و درخشان همراه با لاین امیدبخش D81083 به عنوان عامل فرعی به صورت آزمایش یک‌بار خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین دو روش آبیاری یک‌درمیان ثابت و تناوبی جوی‌ها از نظر صفات اندازه‌گیری شده تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. تیمارهای کم‌آبیاری در هر سه ژنوتیپ، باعث کاهش محتوای آب نسبی برگ، وزن خشک، شاخص برداشت و ارتفاع بوته شده اما درصد پروتئین دانه را افزایش داد. تغییرات این صفات در لاین D81083 کمتر بود. در شرایط کم‌‌آبیاری، بالاترین شاخص برداشت (38/47 درصد) و بیشترین میزان رطوبت نسبی برگ (55/80 درصد) از لاین D81083 و بالاترین میزان پروتئین دانه (47/23 درصد) از رقم درخشان به دست آمد. بر اساس نتایج این تحقیق، به نظر می‌رسد که لاین D81083 در مقایسه با دو رقم اختر و درخشان به کم‌‌آبی متحمل‌تر است و در مناطق کم‌آب‌تر می‌توان از این لاین برای کشت استفاده کرد.